Αφηγείται η Μαριγώ Παπαγιαννοπούλου
Το Πάσχα για το χωριό ήταν η μεγαλύτερη γιορτή της Χριστιανοσύνης. Αυτό απαιτούσε μεγάλη προετοιμασία-κυρίως για τις νοικοκυρές-και αντίστοιχα πολλά έθιμα.
Στην εβδομάδα του Λαζάρου άρχιζαν οι προετοιμασίες...όλοι οι χωριανοί ασβέστωναν τα σπίτια, καθάριζαν τα τζάκια και τέλος οι νοικοκυρές έστρωναν τα καλά κιλίμια κι εργόχειρα. Όλα αυτά έπρεπε να είχαν ολοκληρωθεί μέχρι την Ανάσταση του Λαζάρου.
Το Σάββατο του Λαζάρου ήταν ξεχωριστή ημέρα για εμάς τα παιδιά. Από νωρίς το πρωί συγκεντρωνόμασταν στο Μεσοχώρι. Τα μεγαλύτερα παιδιά κρατούσαν το καλάθι για τα αυγά...όλοι κρατούσαμε κουδούνια που τα χτυπούσαμε δυνατά για να διώξουμε το κακό και τα φίδια από τα σπίτια. Έτσι γυρίζαμε σε όλα τα σπίτια του χωριού-εκτός αυτών που είχαν πένθος-και λέγαμε τον Λάζαρο...
"Ήρθε ο Λάζαρος, ήρθαν τα Βάγια..."
Η ανταμοιβή μας ήταν αυγά που και που καμιά καραμέλα και λίγα χρήματα. Στο τέλος γινόταν η μοιρασιά...ήταν ανάλογη με την ηλικία του κάθε παιδιού με το μεγαλύτερο φυσικά να παίρνει τα περισσότερα.
Την επόμενη ημέρα άρχιζε η μεγάλη νηστεία.....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου